Rug

De rughernia is een uitpuiling van één van de tussenwervelschijven in de rug. Deze schijven dienen als schokbrekers om de klappen op te vangen, die op de rug komen bij springen en landen. Tussen elke ruggenwervel zit zo\'n schokbreker, die eigenlijk het best te vergelijken valt met een marshmallow. Wanneer je dit snoepgoed indrukt, wordt het platter en zet meer in de breedte uit. De tussenwervelschijf bestaat uit een zachte kern met een stevig omhulsel. Met name in de wedstrijdsport waar veel schokbewegingen of extreme bewegingsuitslagen plaatsvinden, zoals hardlopen, tennis, turnen etc., moeten de klappen van het neerkomen op de grond verwerkt worden door de tussenwervelschijven, de gewrichten, het kapsel en de spieren. Als binnen een sport te weinig tijd wordt genomen voor herstel zie je steeds opnieuw microtraumata ontstaan. Gebeurt dit te lang, dan ontstaan blessures. Hierbij is de balans belasting/belastbaarheid dus structureel verstoord geweest. Bij langdurige belasting kan het omhulsel van de tussenwervelschijf met name aan de achterkant zwakker worden, waardoor de inhoud kan uitpuilen (ook wel herniëren genoemd, vandaar de naam hernia).

Klachten
Deze hernia drukt dan op één van de zenuwen, waardoor er een schietende pijn in één been ontstaat, soms ook met krachtsverlies, prikkelingen of tintelingen. Dit ziektebeeld is eveneens bekend onder de naam ischias. Vroeger werd de diagnose gesteld door contrastonderzoek: de zogenaamde ruggenpunctie. Tegenwoordig zijn daar betere en minder pijnlijke onderzoeken voor ontwikkeld zoals de CT scan of het MRI onderzoek. MRI ofwel magneetscan onderzoek maakt de mooiste afbeeldingen van het ruggenmerg en de zenuwen met behulp van een zeer sterk magneetveld en geeft zo de beste informatie.

Behandeling
De behandeling is meestal rust en specifieke fysiotherapie. In veel gevallen trekt de uitpuiling zich weer terug en versterkt het omhulsel zich weer met littekenweefsel. Wanneer behandeling niet succesvol is, kan de inhoud van de tussenwervelschijf worden opgelost door deze in te spuiten met een speciaal medicijn: de zogenaamde chemonucleolyse methode. Wanneer al deze methoden falen kan er geopereerd worden, waarbij tegenwoordig ook voor een kijkoperatie of laserbehandeling gekozen kan worden.

• Via het SI-gewricht wordt een belasting overgebracht van je romp (wervelkolom) naar je benen (bekken, heupen). Als je springt, hardloopt of als je je verstapt, wordt het SI-gewricht in tegenovergestelde richting belast, en te grote belasting moet je voorkomen. Risicosituaties zijn bijvoorbeeld:
  - langdurig zware belastingen, zoals lange of zware trainingen.
  - veranderingen in de normale belasting.
  - acute overbelasting van het gewricht door bijvoorbeeld vallen, verstappen of vertillen.
• De functie van het SI-gewricht wordt ook beïnvloed door de andere gewrichten die meewerken in het overbrengen van de krachten, zoals je heupgewricht en lage rug. Zelfs door veranderingen in bijvoorbeeld schoenen en eigenschappen van de sportondergrond kunnen klachten in je SI-gewricht ontstaan.
• Ook een goede lichaamshouding is van belang voor het voorkomen van SI-problemen. Loop rechtop, en houd je rug recht – ook bij tillen, bukken en dragen.
• Met de onderstaande voorbeeldoefeningen hef je niet alleen de stoornis in je SI-gewricht op, maar voorkom je ook nieuwe blessures.
• Met een goede warming-up voorkom je ook rugblessures, omdat je je spieren en de rest van je lichaam voorbereidt op de inspanning. Kijk op www.voorkomblessures.nl welke oefeningen je kunt doen tijdens een warming up
• Sluit het sporten altijd af met een cooling-down waardoor je lichaam geleidelijk weer tot rust komt, afvalstoffen beter worden afgevoerd (= minder spierpijn) en het lichaam zich sneller en beter herstelt.